کتاب قدم زدن روی ماه با اینشتین نوشته جاشوا فوئر

کتاب قدم زدن روی ماه با اینشتین نوشته جاشوا فوئر به ترجمه خانم گیتی قاسم زاده است که توسط نشر هورمزد منتشر شده است. آیا قهرمانان حافظه ی دنیا نابغه اند؟ آیا می شود حافظه را تربیت کرد؟ آیا یک انسان معمولی می تواند به یک قهرمان حافظه بدل شود؟ پاسخ تمام این پرسش ها و ده ها پرسشی که امکان دارد در مورد حافظه برای هر یک از ما پیش بیاید، در کتاب قدم زدن روی ماه با انیشتین آمده است.

کتاب قدم زدن روی ماه با اینشتین کتابی است که بیل گیتس برای خواندنش زمان گذاشت و آن را شگفت انگیز خواند، در نشریه های معتبر دنیا به عنوان کتابی بی نظیر از آن یاد شده است و در فهرست بهترین کتاب های «نیویورک تایمز» و پرفروش ترین کتاب های «آمازون» قرار گرفته است.

این کتاب گردشی گسترده در علم و تاریخچه حافظه دارد و توضیح می‌دهد که چگونه هر کسی می‌تواند تکنیک‌های حافظه ورزشکاران ذهنی را تمرین کند، و شاید مهم‌تر از آن این است که، چرا هنر حافظه اهمیت دارد.

چکیده کتاب قدم زدن روی ماه با انیشتین

کتاب قدم زدن روی ماه با انیشتین راهنمای مطالعه با کیفیت بالا را ارائه می‌دهد که در چند فصل به تفصیل موضوعات مربوط به حافظه را تجزیه تحلیل می کند با استفاده از شخصیت ها، نقل قول ها، و موضوعات مقالات سعی بر آن دارد تا بگوید آنچه را که باید. کتاب قدم زدن روی ماه با انیشتین، هنر و علم به خاطر سپردن همه چیز است، کتابی غیرداستانی که توسط جاشوا فوئر، روزنامه‌نگار علمی نوشته شده است. فوئر در این کتاب به بررسی دنیای حفظ و رقابت می پردازد و نکاتی را در مورد چگونگی بهبود عملکرد حافظه به شما می آموزد. فوئر با استفاده از مربی حافظه و نکاتی که از مطالعه‌اش در مورد هنر حفظ یاد می‌کند، به مدت یک سال تمرین می‌کند و در نهایت وارد مسابقات قهرمانی حافظه ایالات متحده در سال 2006 می‌شود که برنده می‌شود و به نمایندگی از ایالات متحده در مسابقات قهرمانی حافظه جهانی به لندن می‌رود.

فوئر کتاب خود را به عنوان یک تحقیق ساده در زمینه زیربنای حافظه و نحوه عملکرد آن آغاز می کند. او با مطالعه افرادی که حافظه تقویت شده دارند، افرادی که در حفظ رقابتی رقابت می کنند، خود را در مسابقات قهرمانی حافظه ایالات متحده در سال 2005 یافت. فوئر به تاریخچه حفظ کردن از رومیان باستان تا تکنیک مدرن نقشه برداری ذهنی که توسط مشاور آموزشی تونی بوزان ابداع شده است، می پردازد. همانطور که او این تاریخچه را می گوید، فوئر توضیح می دهد که حافظه مربوط به ظرفیت مغز خام نیست، بلکه مربوط به آموزش مغز است با تمرین انواع حفظ کردن به سطوح بالایی میرسد.

قدم زدن روی ماه با انیشتین همچنین شامل معرفی لیستی از حافظان مشهور مسابقات است. او به طور خلاصه به کیم پیک می پردازد که دارای حافظه قابل توجه و ضریب هوشی 87 امتیازی و الهام بخش فیلم مرد بارانی بود. فوئر بیشتر وقت خود را با رقیب فعلی دنیل تامت می گذراند که برای اولین بار او را از طریق یک فیلم مستند شناسایی کرد.

تامت مبتلا به سندرم آسپرگر است و به عنوان یک دانشمند اوتیستیک در نظر گرفته می شود، به این معنی که او مهارت هایی فراتر از ظرفیت اکثر افراد عصبی دارد – مهارت های تامت شامل تقویت حافظه و به خاطر سپردن متن است. فوئر تماشا می‌کند که تامت از انگشت اشاره‌اش برای ردیابی اشکال روی میز مقابلش استفاده می‌کند، در حالی که او در حال خواندن اعداد یا معادلات حفظ‌شده است و سپس با دیگر کارشناسان حافظه درباره تکنیک‌های تامت صحبت می‌کند. در حالی که تامت ادعا می کند که از توانایی مرتبط کردن بوها، رنگ ها، صداها یا سایر محرک ها با رنگ ها یا اشکال استفاده می کند تا رشته های طولانی اعداد یا معادلات را به خاطر بسپارد، متخصصان دیگر شک می کنند. بن پریدمور، یکی دیگر از قهرمانان حافظه، به فوئر می‌گوید که مهارت‌های او آنقدرها هم که می‌خواهد مردم باور کنند غیرعادی نیستند.

فوئر به تحقیقات خود در مورد تامت ادامه می دهد و تناقضات عجیبی پیدا می کند. به عنوان مثال، تامت در مسابقات قهرمانی جهانی حافظه در سال قبل در رویداد “نام ها و چهره ها” مدال طلا را به دست آورد، اگرچه اکثر افراد مبتلا به سندرم با تشخیص چهره دست و پنجه نرم می کنند. فوئر همچنین دوره های آنلاینی را پیدا می کند که تامت از آنها برای آموزش در مورد افزایش قابلیت های حافظه استفاده می کرد. فوئر معتقد است همه این ترفندها نشان دهنده توانایی ذاتی ناشی از یک اختلال عصبی نیستند، بلکه در واقع مهارت هایی هستند که می توان آنها را آموزش داد. این بدان معناست که علیرغم ادعای تامت مبنی بر اینکه او به دلیل سندروم دانشمندش منحصر به فرد است، او در واقع فقط یک دانش آموز ماهر علم حافظه است.

فوئر برای مخالفت با ادعاهای تامت در مورد توانایی منحصر به فرد خود در حفظ کردن، تصمیم می گیرد به بازی حافظه رقابتی بپیوندد. او استاد بزرگ حافظه اد کوک، مربی بریتانیایی را استخدام می کند و به مدت یک سال با تکنیک های سنتی تقویت حافظه آموزش می بیند تا خود را برای مسابقه آماده کند. فوئر، که هیچ شرایط شناخته شده ای ندارد، پس از آموختن ده ها نکته برای تقویت حافظه خود، برنده مسابقات قهرمانی ایالات متحده در سال 2006 شد. در مسابقات قهرمانی جهان در لندن در اواخر همان سال، فوئر برنز مسابقه “نام ها و چهره ها” را به دست آورد.

قهرمانی حافظه ایالات متحده که نظریه او در مورد حافظه صحیح است – این یک سری مهارت ها و ترفندها است، نه بر اساس توانایی ذاتی. این باور کلی او را برآورده می‌کند که تقویت حافظه بخش مهمی از آموزش و پیشرفت انسان است، که با حافظان معتبری مانند تامت که ادعا می‌کنند حافظه تقویت‌شده فقط برای کسانی است که توانایی‌های ویژه دارند، تناقض دارد.

در ادامه کتاب جاشوا فوئر بیان می کند که انسان ها در طول هزاره ها، به تدریج حافظه طبیعی خود را با ساختار وسیعی از کمک حافظه خارجی جایگزین کرده اند. فرآیندی که به طور چشمگیری توسط اینترنت و دیجیتالی شدن سرعت یافته است. پدیدار شدن روزانه نرم افزارها و گجت ها باعث آن شده که افراد، حافظه شان را به کناری گذاشته اند و بشر شدیدا نیازمند آن است تا با تکنیک های دُرست مانع از زوال این نعمت خدادادی شود.

بیوگرافی جاشوا فوئر

جاشوا فوئر متولد 23 سپتامبر 1982 در واشینگتن دی.سی و ساکن نیوهیون آمریکا، روزنامه نگار و نویسنده آمریکایی است و در زمینه ی علوم تجربی تخصص دارد. او در سال 2004 در رشته ی زیست شناسی و بوم شناسی از دانشگاه بیل نیوهیون فارغ التحصیل شد.

فوئر در سال 2006 با آغاز یک پژوهش درباره ی حافظه و اینکه آیا قهرمانان حافظه جهان به صورت مادرزادی دارای حافظه ای قوی بوده اند و یا علم حافظه را آموخته اند، توانست با بهره گیری از فوت و فن های حافظه، به مقام قهرمانی مسابقات حافظه ایالات متحده آمریکا دست پیدا کند. وی این قهرمانی خود را در سال 2011 در کتاب قدم زدن روی ماه با انیشتین شرح داد و این شاهکار او مورد قدردانی مجلات نیویورک تایمز، واشینگتن پست، Slate و The nation واقع گردید. در فوریه 2012 نیز در کنفرانس Ted در همین زمینه به سخنرانی پرداخت.

جاشوا فوئر به طور اتفاقی با دنیای ورزشکاران ذهنی آشنا شد. قدم زدن روی ماه با انیشتین، سفر فوئر از حافظه معمولی به حافظه نخبگان را مستند می کند، که با پیروزی در مسابقات قهرمانی حافظه ایالات متحده در عرض یک سال به اوج می رسد.

پاراگرافی از کتاب قدم زدن روی ماه با اینشتین

43 دانش آموزی که در کلاس ماتیوز شرکت می کردند، از جمله دانش آموزان ممتازی بودند که برای کسب عضویت این گروه، راه سختی را طی کرده بودند. خود ماتیوز هم برای پیشرفت شاگردانش به سختی تلاش می کرد. یکی از این دانش آموزان با حالتی شکوه آمیز به من گفت: «ما هیچ تعطیلی نداریم». این سخن را در حالی به من گفت که ماتیوز در نزدیکی من ایستاده بود و حرف او را شنید. او در پاسخ به دانش آموز گفت: «شما الان تلاش می کنید، اما بعدها راحت هستید. الان شما زحمت آوردن و بردن کتاب هایتان را می کشید، اما بعدها دیگران هستند که این کار را برای شما انجام می دهند.»

موفقیت دانش آموزان ماتیوز، باعث دوباره مطرح شدن پرسش هایی در زمینه ی هدف از آموزش شده است، پرسش هایی که عمری به درازای خود مدرسه دارند و هیچ گاه از ذهن ها زدوده نخواهند شد. وقتی می گوییم کسی باهوش است، چه معنایی دارد و اینکه وظیفه ی مدرسه ها آموزش است، به چه معناست؟ نقش حافظه در زندگی روزمره ی ما پیوسته در حال کمرنگ تر شدن است، اما پرسش این است که نقش آن در سیستم های آموزشی کنونی کجاست؟ چرا در حالی که کودکان را در برابر دنیایی با انبوه حافظه های بیرونی قرار داده ایم، آن ها را به زحمت می اندازیم و ذهنشان را با اطلاعات پر می کنیم؟

جمع بندی

این روزها اهمیت داشتن حافظه خوب برای همه مبرهن است. فراموشی، عدم تمرکز حواس، زندگی های ماشینی، گذران سریع عمر، آلزایمر، فناوری های نوین و … همه و همه برای تضعیف حافظه به کمین نشسته اند. دانشمندان علوم اعصاب به اهمیت پرورش انواع حافظه مخصوصا از دوران نوزادی شدیدا تاکید دارند. حال که افرادی همچون جاشوا با یافتن راهکارها و تکنیک ها سعی بر آسان نمودن مسیر دارند، کم لطفی در حق خودمان است اگر از آن ها بهره لازم را نبریم.