دنیل کانمن، برندۀ جایزه نوبل اقتصاد در سال 2022 است. او این جایزه را به خاطر ادغام پژوهش‌های روانشناختی در علم اقتصاد، دریافت کرد. کارهای پیشگامانۀ او، قضاوت و تصمیم‌گیری انسان در شرایط عدم قطعیت را بررسی کرده است. کانمن دکترای روانشناسی خود را از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی دریافت کرد. کانمن در سال 1993 استاد روانشناسی یوجین هیگینز در دانشگاه پرینستون و استاد روابط عمومی در دانشکده روابط عمومی و بین الملل وودرو ویلسون پرینستون شد. در سال 2007 از هر دو سمت بازنشسته شد. او در هیئت تحریریه چندین مجله دانشگاهی، به ویژه مجله تصمیم گیری رفتاری و مجله ریسک و عدم قطعیت، عضویت داشت.

کانمن پژوهش‌های خود را که منجر به کسب جایزۀ نوبل شدند در اواخر دهۀ 1960 آغاز کرد. او به منظور درک نحوۀ تصمیم‌گیری اقتصادی افراد، از روانشناسی شناختی در رابطه با فرآیندهای ذهنی مورد استفاده در قضاوت و انتخاب استفاده کرد. تحقیقات کانمن و آموس تورسکی در مورد تصمیم‌گیری در شرایط عدم قطعیت، منجر به صورت‌بندی شاخۀ جدیدی از علم اقتصاد به نام تئوری چشم‌انداز شد که موضوع مقالۀ آن‌ها با عنوان «نظریۀ چشم‌انداز: تجزیه و تحلیل تصمیم‌ها در شرایط ریسکی» (1979) بود. آن‌ها بنیانی شناختی برای خطاهای انسانی قائل شدند که ناشی از میانبرهای ذهنی و سوگیری هستند.

مجلۀ فارین پالسی در سال 2011، کانمن را در فهرست برترین متفکران جهان اعلام کرد. او در همان سال، کتاب پرفروش «تفکر، سریع و آهسته» را منتشر کرد که عصارۀ کارهای پژوهشی او است. کتاب‌ دیگر او، «نویز (آشفتگی): خدشه‌ای بر قضاوت انسان» نام دارد. روزنامۀ اکونومیست او را هفتمین اقتصاددان تأثیرگذار جهان فهرست کرده است.