از عرش به فرش

جیم کالینز در کتاب از عرش به فرش: چرا شرکت‌های مقتدر ورشکست می‌شوند؟ راه‌حل‌هایی را ارائه می‌دهد

کتاب پرفروش از عرش به فرش : چگونه شرکت‌های مقتدر ورشکسته می‌شو‌ند، کالینز با این شوال مواجه شده و راه‌حل‌هایی را پیشنهاد می‌دهد؛ امیدهای اساسی که می‌آموزند چگونه از سقوط دوری کنیم و اگر شرکتی خودش را در سراشیبی سقوط یافت، بتواند از میانه‌ی راه باز گردد.
پروژه تحقیقاتی جیم کالینز که بیش از چهار سال زمان برد، از 5 مرحله‌ای که به ورشکستگی منتهی می‌شود، پرده برداشته است:

مرحله اول: غرور ناشی از موفقیت
مرحله دوم: پیشروی بدون انضباط
مرحله سوم: انکار خطر و زیان
مرحله چهارم: به دنبال راهی برای خلاصی از وضعیت
مرحله پنجم: واگذاری شرکت به یک رقیب و یا تسلیم و پذیرش مرگ
با شناخت مراحل سقوط و پیداکردن راه‌حل، می‌توان احتمال سقوط را کاهش داد.
همانطور که تحقیقات کالینز تاکید می‌کنند، بعضی از شرکت‌ها می‌توانند جان به در برند و گاهی اوقات از قبل هم قوی‌تر می‌شوند؛ حتی بعد از این‌‌که به اعماق مرحله چهارم سقوط کرده باشند.
عامل سقوط اغلب اوقات از دورن شرکت آغاز می‌شود و شرط بهبودی و سرپاشدن در دستان خود ماست. ما زندانی چرخه‌هایمان، تاریخ و حتی شکست‌های مقطعی مسیر پیش‌رویمان نیستیم. تا وقتی که بازی کاملاً تمام نشده باشد، همیشه امید بازگشت وجود خواهد داشت.

چارچوبی 5 مرحله‌ای برای مانع شدن و شناسایی و بازگشت از سقوط

آیا مراحل سقوط به وضوح قابل تشخیص است؟ اگر قابل تشخیص‌اند، می‌توان آن‌ها را به سرعت تشخیص داد؟
آیا نشانه‌های هشداردهنده‌ای وجود دارد؟
آیا می‌توان از میانه‌ی راه سقوط بازگشت؟ اگر می‌شود، چگونه؟
آیا نقطه‌ای وجود دارد که پس از آن، راه بازگشتی وجود نداشته باشد؟
این چارچوب 5 مرحله‌ای برای دانستن مفید است در کتاب از عرش به فرش می‌توان فهمید که چگونه کمپانی‌های بزرگ سقوط کردند و به همین ترتیب سقوط می‌کنند.
جیم کالینز باور دارد برای رهبرانی که در پی مانع ‌شدن، شناسایی کردن و بازگشت از سقوط هستند مفید است.

غرور ناشی از موفقیت

مرحله اول هنگامی پیش می‌آید که افراد مغرور شوند و به موفقیت‌شان همچون حق قطعی نگاه کنند. آن‌ها در این مرحله عوامل اصلی که باعث موفقیت شده‌اند را نادیده می‌گیرند.
شانس و اقبال در بسیاری از موفقیت‌ها نقش مهم دارند و کسانی شکست می‌خورند، به این امر معترف‌اند که شانس عامل موفقیت آن‌ها بوده، ولی در نهایت در برابر غرور از پا درآمده‌اند.

پیشروی بدون انضباط

شرکت‌ها در این مرحله از خلاقیت دور می‌شوند، همان انضباطی که در مرحله اول رشد کنند. وقتی که تشکیلات بیش از ظرفیتش پیش می‌رود به طوری که نمی‌تواند کرسی‌های کلیدی‌اش را به افراد لایق بسپارد، آغازگر سقوط می‌شود.
درست است که رضایتمندی از وضع موجود و مقاومت در برابر تغییر، مانع هر نوع اقدام موفقیت‌آمیز است، اما به همان نسبت افراط و مبالغه می‌تواند باعث سقوط شود.

انکار خطر و زیان

رهبران اطلاعات منفی را کوچک کرده و داده‌های مثبت را بزرگ جلوه می‌دهند، نیز داده‌های دوپهلو و مبهم را به شکلی نشان می‌دهند.
وقتی افرادی که در راس قدرت هستند احساس خطر کنند، به ریسک‌های بزرگ دست می‌زنند و به طریق های مختلف نتایج احتمالی ریسک‌ها را انکار می‌کنند؛ به این ترتیب مستقیماً به مرحله‌ی چهارم وارد می‌شوند.

به دنبال راهی برای خلاصی از وضعیت

انباشت خطر یا ریسک‌هایی که در مرحله سوم به شکلی بد پیش می‌رفتند، در اینجا خودشان را نشان می‌دهند. شرکتی که در سراشیبی سقوط قرار می‌گیرد، که برای همه قابل رویت باشد.
تنها کسانی به راه‌های نجات چنگ می‌اندازند که به مرحله چهارم سقوط کرده باشند.

واگذاری شرکت به یک رقیب و یا تسلیم و پذیرش مرگ

موانع و حرکت‌های تشنجی و کاذب، اندک نیروی مالی و رمق‌های را که برای ساختن آینده‌ی بزرگ مانده، از بین می‌برد. به قدری ضعیف می‌شود که به شرکتی کوچک و بی‌اهمیت تبدیل می‌شود ولی در اغلب موارد نابودی اتفاق می‌افتد.